Κάποιος νέος που εκπαιδευόταν σε σχολή
εφέδρων αξιωματικών του ζητούσε επίμονα να
 μεσολαβήσει ώστε να φύγει από την σχολή
 και  να γίνει απλός στρατιώτης,
διότι εκεί αντιμετώπιζε πολλές δυσκολίες.
Ο πατήρ Επιφάνιος (αγίας φήμης
πνευματικός
 που εκοιμήθη εν Κυρίω το 1989) αφού
μάταια  του συνιστούσε υπομονή στο τέλος του λέει:
Δεν πας παιδί μου στο άσυλο ανιάτων να πλησιάσεις ένα κατάκοιτο και να του πεις:
 Φίλε, αλλάζουμε θέση; Να πας εσύ στη σχολή αξιωματικών και εγώ στο κρεβάτι σου;
 Θα έβλεπες τότε ,αν είχε την δυνατότητα,να πεταγόταν σαν ελατήριο και να έτρεχε
με χαρά να πάρει την θέση σου ή και άλλη ακόμη δυσκολότερη. Αχ παιδί μου!
 Έχουμε την υγεία μας και είμαστε όλο παράπονα και γκρίνια!
Και ο νέος έφυγε αλλαγμένος και αναπτερωμένος.
(Υποθήκες ζωής: από την ζωή και τη διδασκαλία
του πατρός
Επιφανίου σ.139